Uzupełnianie zaległości 2023 - część 2

Kolejny pakiet krótkich tekstów o płytach, składający się na jeden większy, zbiorczy tekst. Myślę, że taka forma będzie się pojawiała coraz częściej, bo zwyczajnie nie jestem w stanie napisać osobnych tekstów choćby o jednej czwartej albumów wartych uwagi. Wciąż będą się pojawiały teksty dłuższe poświęcone jednej płycie, ale w taki sposób jestem w stanie powiadomić was o większej liczbie ciekawych wydawnictw.

Summer Fog Festival 2023 - Katowice [Spodek], 15-16 VII 2023 [galeria zdjęć]

Nie miała w ostatnich latach szczęścia impreza o nazwie Summer Fog Festival, bo po pierwszej - bardzo udanej artystycznie, choć raczej mniej frekwencyjnie - edycji, kolejne jakoś nie mogły się odbyć. A to pandemia, a to główna gwiazda w ostatniej chwili odwoływała trasę... W końcu jednak się udało i to z przytupem, bo dwudniowa impreza w katowickim Spodku miała świetny line-up. Dla fanów muzyki progresywnej czy psychodelicznej Spodek stał się na te dwa dni niemal rajem na Ziemi i trzeba przyznać, że nazwa tego kultowego obiektu oraz jego kształt idealnie pasowały do wykonywanej tam muzyki, co zresztą podkreślali także sami wykonawcy.

Sweat - Who Do They Think They Are? [2023]

Who Do They Think They Are? pyta w tytule swojej pierwszej płyty amerykańska formacja Sweat. Fanom rocka taki tytuł pewnie natychmiast kojarzy się z bardzo podobnym sprzed 50 lat, gdy pytanie niemal identyczne zadawali panowie z Deep Purple w tytule ostatniej płyty wydanej przed rozpadem MkII. Czy to celowe nawiązanie? Nie mam bladego pojęcia, bo jeśli chodzi o muzykę Sweat, pewne podobieństwa do Purpli niewątpliwie są, ale w pierwszej kolejności do głowy przychodzą mi raczej inne nazwy.

Uzupełnianie zaległości 2023 - część 1

Dobrych płyt wychodzi wciąż mnóstwo i nie mam najmniejszych szans pisać osobnych tekstów o choćby połowie z tych, które na to zasługują. Co jakiś czas jestem (a wy ze mną) więc skazany na podobne zbiorcze wpisy, jakie publikowałem przed posumowaniem poprzedniego rocznika. Czas na pierwszy z nich.

 

Amplifier - Hologram [2023]

Z zespołem Amplifier to ja mam tak jakoś dziwnie. Byli pierwszą formacją, którą 11 lat temu fociłem na koncercie z fosy (tak się złożyło, bo grali jaki support dla Anathemy, dla której wtedy przede wszystkim na koncert pojechałem), pamiętam też, że kilkanaście lat temu znaleźli się w gronie zespołów, którymi zainteresowałem się, kiedy nieco bardziej eksplorowałem scenę współczesnego proga. Ale jakoś później nie śledziłem ich losów. Do płyty The Octopus, która mnie wtedy zainteresowała, raczej nie wracałem, bo była strasznie długa, co dość skutecznie mnie odstraszało, i chyba żadnej późniejszej już nawet nie odsłuchałem w całości. Co więc sprawiło, że w przypadku albumu Hologram postanowiłem jednak spróbować? Kilka osób, których gust muzyczny w sporym stopniu pokrywa się z moim, bardzo ten album wychwalało. Do tego płyta trwa tylko 36 minut, więc stwierdziłem: czemu nie? Najwyżej stracę te 36 minut z życia, jeśli wydawnictwo mi się nie spodoba. Wiecie co? Spodobało się.

Rival Sons - Darkfighter [2023]

Cztery lata minęły od premiery ostatniej płyty grupy Rival Sons. Zespół nie zmarnował jednak tego czasu. Koncertował (gdy się dało) i nagrywał nowe utwory. Zarejestrował ich nawet więcej niż planował. Wydanie płyty 80-minutowej nie wchodziło w grę. Muzycy od dawna hołdują zasadzie, że co za dużo, to niezdrowo, a album nie może zamęczać słuchacza długością i lepiej pozostawić niedosyt niż wywołać przesyt. Dlatego ukażą się w pewnym odstępie czasu dwie nowe płyty. Ta przynajmniej w teorii nieco mroczniejsza – czyli Darkfighter – wyszła wreszcie po pewnym opóźnieniu 2 czerwca. Lightbringer ma pojawić się jeszcze w tym roku i w teorii można się na nim spodziewać nieco pogodniejszego klimatu.

Def Leppard / Motley Crue - Praga [Letiste Letnany], 2 VI 2023 [relacja]

 

Krzesełka na płycie oraz zaporowe ceny sprawiły, że po raz pierwszy odpuściłem wizytę w naszym kraju jednego z moich ulubionych i pierwszych zespołów, jakie poznałem i pokochałem – Def Leppard. To przykre, bo wobec dość znikomej popularności tej grupy w Polsce chciałbym jakoś się dołożyć do lepszej frekwencji na ich koncercie w naszym kraju (ta w przypadku występu w Spodku była żenująca, a kilka lat później na Torwarze w miarę przyzwoita głównie za sprawą masowego rozdawania wejściówek), ale Live Nation Polska skutecznie mnie do tego zniechęciło. Wybrałem Prage, gdzie Def Leppard i Mötley Crüe zagrali dwa dni później w ramach jednodniowego minifestiwalu Prague Rocks.

Def Leppard - Drastic Symphonies [2023]

Jeśli chodzi o zespół Def Leppard, to sądziłem, że niczym mnie już w życiu nie zaskoczą. Znam ich muzykę od ponad 30 lat, mam niemal wszystko, co kiedykolwiek wydali (wliczając w to single na winylach i kompaktach), słyszałem zapewne wszystko, co nagrali, mógłbym wdawać się w wielogodzinne dyskusje na temat każdej płyty oraz strony B singla (tylko z kim?). A jednak udało im się sprawić pewną niespodziankę, gdy niedawno ogłosili, że w maju ukaże się album Drastic Symphonies. To coś na kształt płyty „best of”, tyle że po pierwsze… wcale nie z samymi przebojami, a po drugie w wersjach nagranych z Royal Philharmonic Orchestra. Nie są to jednak do końca ani zupełnie nowe wersje utworów, ani tylko dogrywki partii orkiestry do istniejących i znanych od dawna śladów. To… mieszanka tych opcji. Mogło wyjść świetnie, mogło wyjść strasznie. Wyszło… całkiem nieźle, choć nierówno.

Miss Mellow - s/t [2023]

Monachijski kwartet Miss Mellow to byt wciąż jeszcze świeży i można powiedzieć początkujący na muzycznej scenie, choć patrząc na zdjęcia muzyków, podejrzewam, że nie jest to ich pierwszy projekt, bo na młodzieńców nie wyglądają. Powstali mniej więcej na przełomie 2019 i 2020 roku, wkrótce wypuścili demo i zaczęli grać pierwsze koncerty (kiedy akurat nie było lockdownów…). Dość szybko załapali się na wspólne występy z bardziej znanymi kolegami z psychodelicznego podziemia, m.in. na trasę z francuskim triem Mars Red Sky. Na początku tego roku w końcu ukazał się debiutancki album formacji, zatytułowany po prostu Miss Mellow, i muszę przyznać, że to debiut bardzo udany.

Child - Soul Murder [2023]

Child raczej nie znajdzie się wśród miliona najlepszych nazw, jakie można nadać swojemu zespołowi. Z kilku powodów, ale głównie dlatego, że wpadło już na to stanowczo zbyt wielu muzyków. Nie sprzyja to z pewnością poszukiwaniu jakichkolwiek informacji o takiej grupie. A jednak tak to właśnie 11 lat temu wymyślili sobie trzej goście z Melbourne. Mimo tych trudności udało mi się jakiś czas temu trafić na ich muzykę, a nawet na ich koncert w ramach Red Smoke Festival. Bardzo podobały mi się ich dwie płyty wydane w latach 2014 i 2016. Zgodnie z nieoficjalnym harmonogramem płyta trzecia powinna się była ukazać w roku 2018. I faktycznie została wtedy nagrana. Jak to się stało, że światło dzienne ujrzała dopiero w 2023 roku? Powodów tego mogę się jedynie domyślać. Najważniejsze jednak, że w końcu jest.