High Brian - Brian Air [2019]

Austriacka formacja High Brian zwróciła na siebie moją uwagę dwa lata temu udanym debiutem, na którym sprawnie łączyła klasyczne rockowe granie w starym stylu z silnymi naleciałościami psychodelicznymi. Oczywiście natychmiast trafili na listę grup, których poczynania obserwuję. Zawsze staram się wracać do muzyki takich zespołów i sprawdzać, czy czasem nie umknęły mi wieści o nowym wydawnictwie. Tu akurat bardzo nie musiałem się starać, bo reklamy nowej płyty High Brian zdecydowanie rzucały się w oczy na Facebooku. W 2019 roku kwartet z Grazu serwuje nam kolejną czterdziestokilkuminutową dawkę podobnych muzycznych klimatów, choć tym razem z urozmaiceniem w postaci pewnego motywu spajającego całość.

Przyznam, że gdy zobaczyłem okładkę płyty Brian Air, na której muzycy przebrani są za obsługę lotu (w tym stewardessy), pomyślałem, że robią sobie jaja. To znaczy, oczywiście, że robili sobie jaja, ale byłem przekonany, że to ściema z tą okładką. Ale nie, to faktycznie jest okładka ich drugiej płyty. Od razu przypomniałem sobie kapitalny teledysk Learn to Fly Foo Fighters. Wiadomo było, że przy takiej szacie graficznej to nie będzie stuprocentowo poważna płyta. No i faktycznie zespół mruga czasem do słuchacza, przedstawiając nam historię szalonego lotu, ale robi to z wdziękiem. Muzycznie wiele się nie zmieniło, choć mam wrażenie, że ta płyta jest jednak nieco cięższa, bardziej hardrockowa, a trochę mniej psychodeliczna. Co nie znaczy, że psychodelicznych elementów nie ma wcale. Pojawiają się choćby we Frightening Lightning czy w Slow Flight, które kapitalnie się rozwija i świetnie łączy instrumentalny odlot z ciężarem i gęstością brzmienia. Ale przeważnie zespół stawia po prostu na solidny hardrockowy łomot, jak w kończącym płytę i najdłuższym na niej Strangest Kraut (Brian Air) (swoją drogą znakomita robota kosmicznych klawiszy i do tego  świetny beatlesowski koniec!), w Ikarus czy w Sth. Odd. I tylko przy wysokich wokalach na początku płyty, we wspomnianym Ikarus, trochę mi zgrzytało. Tak jakby wokalista wychodził ponad swoje wokalne możliwości. Ja wiem, że lot, wysokość i takie tam, ale tu wysokość przelotowa była zdecydowanie zbyt ambitna. Zupełnie niepotrzebnie, bo na reszcie płyty nie mam do wokalu żadnych zastrzeżeń.

To nie jest może album, który by rozłożył na łopatki i zachwycił tak, żebym ciągle o nim myślał, ale to bardzo przyjemna, solidna płyta i skłamałbym, gdyby napisał, że nie wracam sobie od czasu do czasu do tych numerów. Jeśli ktoś przystawiłby mi lufę pistoletu do głowy i kazał wybierać, którą z płyt High Brian wolę, postawiłbym na debiut, który nieco bardziej trafiał w mój gust, ale Brian Air to udana kontynuacja i mam przeczucie, że ten zespół jeszcze kilka razy bardzo pozytywnie mnie zaskoczy. Linie Brian Air może nie dysponują najpiękniejszymi stewardessami na świecie, ale za to nikt nie czepia się rozmiaru bagażu podręcznego, jest sporo miejsca na nogi i na pokład nie wpuszczają małych, drących się dzieci. Ja z nimi jeszcze chętnie czasem polatam.

Płyty możecie wysłuchać na profilu grupy w serwisie Bandcamp.

1. Welcome to Brian Air (1:17)

2. Ikarus (5:31)

3. Sth. Odd (5:18)

4. Frightening Lightning (7:31)

5. Cpt. Zepp (5:32)

6. Uhhh, Baby (3:59)

7. Slow Flight (5:10)

8. Strangest Kraut (Brian Air) (7:36)

--

Zapraszam na prowadzone przeze mnie audycje Lepszy Punkt Słyszenia oraz Purple FM w radiu Rock Serwis FM w każdy piątek o 21 i sobotę o 19
http://rockserwis.fm
http://facebook.com/lepszypunktslyszenia - profil audycji

http://facebook.com/groups/rockserwisfm - tu można porozmawiać ze mną oraz z innymi słuchaczami w trakcie audycji