The Weight - In Control [2020]

The Weight to jedna z moich ulubionych młodych formacji na europejskiej scenie retro rocka. Austriacki kwartet powalił mnie swoim pierwszym albumem z 2017 roku, zresztą bardzo dobrze rokował już na wydanej w 2014 roku EP-ce. Nowy album, In Control, jest potwierdzeniem tego, że warto zwrócić na nich uwagę. Choć nie wszystkie z udostępnionych w ostatnich kilkunastu miesiącach nowych nagrań mnie zachwyciły, okazało się, że o całą płytę absolutnie nie trzeba się było bać.

In Control to dziesięć numerów i 52 minuty klasycznie brzmiącego, luzackiego rocka z okazjonalnymi wpływami lekko bluesowymi . Znajdziemy tu rzeczy porywające swoją chwytliwością od pierwszych sekund, typowe potencjalne przeboje na każdej rockowej imprezie, jak stonesowo-beatlesowski Operator, ale też utwory nieco bardziej skomplikowane, dłuższe, wielowątkowe. Takim z pewnością jest znakomicie rozkręcające się Night in Space, w którym mógłbym się nawet doszukać odrobiny wpływów rocka psychodelicznego. Absolutnym ciosem w każdy ważny narząd jest jeden z dwóch siedmiominutowców – Pursuit of Happiness. Piękny, klimatyczny, subtelny, zaśpiewany z wyczuciem, kapitalnie rozwijający się numer w klasycznym rockowym klimacie, z pięknymi instrumentalnymi partiami, w których muzycy odjeżdżają w swój własny świat. Mogę się założyć, że niewiele będzie wydanych w tym roku kompozycji, które zrobią na mnie aż tak znakomite wrażenie. Muszę też zwrócić uwagę na piękny, powolny walczyk Almost Gone  z fantastycznym tłem organowym, na mocno wybuchowe zgodnie z tytułem Explosion, a także na Better Days, które od pierwszych sekund brzmi tak, że od razu wiadomo, że to musi być ostatni numer na płycie – to właściwie coś w rodzaju niemal sześciominutowego wielkiego zwieńczenia albumu, finału z przytupem.  No i jeszcze Down the Line – drugi z długich numerów – który po dość ciężkiej, ale raczej przewidywalnej części pierwszej, nagle wchodzi na zupełnie inne obroty i uderza w klimat rockowej, psychodelicznej jazdy. Wśród pozostałych utworów wielkich wpadek nie ma, choć nie wszystkie przykuwają moją uwagę równie skutecznie.

Mogę chwilę ponarzekać? Mogłaby ta płyta być z dziesięć minut krótsza. Nie, że jakoś bardzo mnie to uwiera, ale ze dwa numery mniej i słuchałoby mi się tego albumu jeszcze lepiej. Ale i tak jest naprawdę niezwykle przyjemnie. Nie gorzej niż na debiucie i w dodatku podobnie jak tam mamy długi utwór, który wyróżnia się na tle i tak bardzo dobrej całości. Gdyby na świecie była sprawiedliwość, a popularność młodych wykonawców nie była w tak wielkim stopniu zależna od umiejętności kopiowania jakiegoś znanego zespołu albo od tego, kto wydaje dany album, ci goście graliby na największych letnich festiwalach rockowych. Może na małej scenie i o 14, ale graliby. No cóż, może jeszcze kiedyś zagrają, jak już po obecnym zamieszaniu powrócą letnie festiwale. Tego im życzę. Sobie i wam w zasadzie też.

Płyty możecie posłuchać na profilu grupy na Bandcampie.

1. A Little Bit of Music (5:12)

2. Explosion (4:01)

3. Night in Space (4:51)

4. Operator (3:50)

5. Pursuit of Happiness (7:17)

6. Why Do You Try So Hard (4:07)

7. Down the Line (7:23)

8. Victory (4:19)

9. Almost Gone (5:33)

10. Better Days (5:43)

--

Zapraszam na prowadzoną przeze mnie audycję Lepszy Punkt Słyszenia w radiu Rock Serwis FM w każdy piątek o 21 oraz na set Zona Bizona w niedziele o 16.
http://rockserwis.fm
http://facebook.com/lepszypunktslyszenia - profil audycji

http://facebook.com/groups/rockserwisfm - tu można porozmawiać ze mną oraz z innymi słuchaczami w trakcie audycji