Yolk - Solar [2017]

We Francji istnieje sobie zespół o nazwie Yolk. Nie znacie? Ja też do niedawna nie znałem. Nie wiem o nich prawie nic, ale chętnie się dowiem, bo to zespół nietuzinkowy. Trudno nawet ustalić, ile tak naprawdę mają na koncie wydawnictw, bo tutaj różne serwisy podają różne wersje „prawdy”. Z tego, co udało mi się ustalić, na płycie pierwszej, wydanej kilkanaście lat temu (nawet tu padają różne daty) dominowały formy dość krótkie. Po dłuższej przerwie powrócili zeszłoroczną EP-ką (choć jak na EP-kę bardzo długą), a w kwietniu ukazał się drugi album formacji, zatytułowany Solar. Tym razem jednak muzycy z Dunkierki postawili na rozbudowane kompozycje, czego efektem jest wydawnictwo składające się z trzech utworów trwających w sumie niecałe 39 minut. A czego muzycznie możemy się tu spodziewać? Awangardowych wariactw, psychodelicznych odpływów, jazzowych naleciałości i rockowej dynamiki.

Od pierwszych dźwięków słychać, że raczej nie będzie to typowy album rockowy. Tam coś stuka, tu coś kapie, jeszcze gdzieś indziej skwierczy i ćwierka. Do tego mocny gitarowy riff. Szybko pojawia się także Delphine Delegorgue ze swoimi wokalizami, które dokładają się do tajemniczego klimatu całości. A potem z czasem robi się coraz bardziej dynamicznie i wariacko. Szalone zaśpiewy kapitalnie współgrają z brzmieniowym kosmosem, a całość co jakiś czas zalicza woltę, ani na moment nie zbliżając się jednak do czegoś, co można by nazwać tradycyjnym rockowym numerem. W pewnym momencie czuję się jakbym słuchał muzyki z Żandarma z St. Tropez zagranej na kwasie. Czasem trochę tu wczesnych Floydów, innym razem nieco z Genesis okresu Gabrielowsko-Hackettowego, ale dominuje aura pozytywnego szaleństwa i muzycznego ADHD. I tak przez 14 minut. Druga kompozycja – Vanitas – może i rozpoczyna się trochę rushowo, ale to skojarzenie szybko znika, bo grupa błyskawicznie zapuszcza się w lekko jazzujące klimaty sprawnie połączone z senną psychodelią. Potem robi się dynamiczniej, sekcja rytmiczna wchodzi na wysokie obroty, intensywniejsze są też zaśpiewy oraz kosmiczne tło klawiszowo-gitarowe. Oczyma wyobraźni widzę dzikie tańce wokół ogniska połączone z wyciem do księżyca i spożywaniem substancji w niektórych kulturach uznawanych za zakazane.

Sepulchre – trzeci i ostatni numer na płycie – rozpoczyna się nadspodziewanie spokojnie, ale dość szybko sekcja rytmiczna zaczyna robić sporo zamieszania. Z tym coraz intensywniejszym motywem kapitalnie kontrastuje delikatny zaśpiew i klawiszowe plamy w tle. Jakiś czas ładnie to sobie wszystko narasta, aż wchodzi progmetalowy riff, przy którym sandały spadają razem ze skarpetkami. Momentami robi się nieco chaotycznie, ale kiedy już wydaje się, że całość zmierza donikąd, muzyka na chwilę cichnie i pojawia się spokojny motyw, którego nie powstydziliby się panowie z włoskiego Goblina, specjalizującego się niegdyś w klimatycznej muzyce do horrorów. I w takich nieco bardziej tradycyjnie progrockowych klimatach spędzamy ostatnie chwile z tym albumem. A potem, jeśli komuś wciąż mało, można zacząć słuchanie Solar od nowa. Bo wbrew temu, co niektórzy nam wmawiają, płyta z muzyką ambitniejszą niż przeciętny hit radiowy naprawdę nie musi trwać 80 minut. Tu niecała połowa tego czasu to rozwiązanie idealne.

Powiedzmy sobie szczerze – zwolennicy tradycyjnego rocka, nawet progresywnego, mogą mieć pewne kłopoty z przetrawieniem tej płyty. Żeby dobrze wgryźć się w ten album, trzeba lubić muzyczne wariactwa tego typu. Mnie kupili od pierwszego odsłuchu. Solar brzmi znakomicie i przez cały czas trwania zaskakuje. To nie jest album, który będzie się znało na pamięć po kilku czy kilkunastu odsłuchach. Ta muzyka dociera do świadomości dość powoli i potrzebuje nieco czasu na zagnieżdżenie się w głowie. Ale jeśli dacie się ponieść temu zwariowanemu klimatowi, odnajdziecie tu sporo dla siebie. To na pewno jedno z najbardziej intrygujących wydawnictw, jakie słyszałem w tym roku. Rzecz niebanalna, idealna dla tych, którzy od czasu do czasu mają potrzebę wyjścia poza świat poukładanej muzyki rockowej.

1. Solar (14:18)

2. Vanitas (13:49)

3. Sepulchre (10:25)

Zajrzyjcie na profil zespołu w serwisie Bandcamp.

Blog dorobił się profilu na Facebooku ;)

--

Zapraszam na prowadzoną przeze mnie audycję Lepszy Punkt Słyszenia w radiu Rock Serwis FM w każdy piątek o 21 (powtórki w niedziele o 14)
http://rockserwis.fm - tu można mnie słuchać
http://facebook.com/lepszypunktslyszenia - a tu porozmawiać ze mną w trakcie audycji

Zapraszam też na współprowadzoną przeze mnie audycję Nie Dla Singli w każdą sobotę o 20

http://zak.lodz.pl - tu można nas słuchać
http://facebook.com/niedlasingli - a tu z nami porozmawiać w trakcie audycji