Black Mountain - IV [2016]

Black Mountain to kolejny przykład grupy, na którą trafiam przypadkiem, i która całkowicie powala mnie już przy pierwszym naszym kontakcie. Czasami trzeba mieć po prostu trochę szczęścia. Trafić na coś na chybił-trafił pośród dziesiątek czy setek utworów i zespołów polecanych przez znajomych, autorów blogów czy duże portale muzyczne. Zdecydować – strzelam w to i może mi się spodoba. Któregoś dnia w zeszłym tygodniu mój wybór padł zupełnie na ślepo na Black Mountain i ich najnowszą płytę IV, która oficjalnie ukaże się 1 kwietnia. Nawet ja podejmuję czasem właściwe decyzje, cóż z tego, że przypadkiem. Po jednym odsłuchu tego krążka byłem już mocno zauroczony nowym wydawnictwem kanadyjskiej formacji. Po kilkunastu kolejnych jestem na amen zakochany i gotowy, żeby oświadczyć się całemu zespołowi i zapisać mu w spadku cały mój dobytek.

Niezaprzeczalnie największą siłą tego albumu jest jego muzyczna różnorodność i to, że każda twarz Black Mountain na IV jest równie piękna i olśniewająca. Lubicie dynamiczne hardrockowe numery z lekkim posmakiem lat 80.? Proszę bardzo – Florian Saucer Attack podrywa z miejsca. Spokojne, klimatyczne numery wspaniale prowadzone przez subtelne wejścia gitary? Kłania się Defector – piękny utwór, który płynie tak wspaniale, że chciałoby się, by nigdy się nie kończył – oraz Crucify Me, anielski wręcz numer, który kojarzy mi się z muzyką pierwszej połowy lat 90. Psychodeliczne, długie odjazdy, przywodzące na myśl muzykę przełomu lat 60. i 70.? Pod koniec płyty mamy (Over and Over) The Chain i Space to Bakersfield: w sumie 18 minut muzyki absolutnie powalającej swoim subtelnym pięknem. Cóż z tego, że ten drugi dość mocno inspirowany sławnym Maggot Brain? Do tego mocno nietypowy singiel promujący płytę – ponad ośmiominutowe Mothers of the Sun, w którym świetnie przeplatają się głosy Stephena McBeana i Amber Webber. Tu naprawdę próżno szukać poważniejszych wad. A jak już jesteśmy przy głosach – to zresztą kolejna z zalet tej płyty. Dwoje wokalistów Black Mountain brzmi razem kapitalnie. Do tego to świetne współistnienie gitar i klawiszy – bez wirtuozerskich pojedynków, za to z pięknym, delikatnym brzmieniem i ze smakiem.

Jeśli miałbym się tu do czegokolwiek przyczepić, to może do tego, że utwory z środka płyty pozostają jednak trochę w cieniu świetnych kompozycji otwierających i zamykających ten krążek, ale to nie tyle wina tych „środkowych” numerów, co po prostu kwestia kapitalnego poziomu, na jakim stoją wspominane wyżej utwory z pierwszej i ostatniej części IV. Bo w tej środkowej części też znajdziemy wiele ciekawych rozwiązań brzmieniowych. You Can Dream oferuje intrygujący, hipnotyczny klimat zahaczający o nieco kosmiczne, syntezatorowe brzmienia z lat 80., w Constellation mamy ciekawy wokalny dialog, prosty, powtarzalny motyw gitarowy i znowu znakomite, nieco kiczowate klawisze z innej epoki, które jednak idealnie tu pasują. Dla odmiany Line Them All Up kołysze delikatnie w nieco folkowych klimatach, a Cemetery Breeding to utwór niemal popowy – numer, który w lepszej rzeczywistości byłby wielkim przebojem nawet w komercyjnych stacjach radiowych. Zmieniam zdanie – tu jednak nie ma się absolutnie do czego przyczepić, nawet w tej środkowej części płyty. IV to album bez słabych punktów.

Ta płyta to dla mnie totalne zaskoczenie. Nazwa Black Mountain gdzieś tam obijała mi się o oczy w ostatnich latach, ale przyznam, że nigdy nie zdecydowałem się sprawdzić, co ten zespół ma do zaoferowania. Teraz zrobiłem to właściwie pod wpływem chwili – jakiegoś impulsu. Od lekkiego zdziwienia przy odsłuchu singli, przez bardzo przyjemne reakcje gdzieś w połowie płyty, po całkowity zachwyt na koniec – tak wyglądały moje reakcje przy pierwszym zetknięciu się z nowym dziełem Black Mountain. Tak, z dziełem. IV to płyta rewelacyjna, oferująca szeroką gamę muzycznych doznań – od dynamiki prostszych, krótszych kompozycji, nawiązujących brzmieniem do lat 80., przez intrygujący klimat zahaczający o korzenie folkowe, po zniewalającą, hipnotyzującą i wysmakowaną psychodelię w najlepszym wydaniu. To płyta z gatunku tych, od których nie sposób się uwolnić. Zresztą kto chciałby się wyrywać z objęć tak pięknej sztuki? Dajcie się porwać i pochłonąć muzyce Black Mountain, bo mimo że ten rok wydawniczo zapowiada się wspaniale, to niewiele razy traficie na muzykę tak kapitalną, jak w przypadku płyty IV.

--

Zapraszam na współprowadzoną przeze mnie audycję Nie Dla Singli w każdą sobotę o 20

http://zak.lodz.pl - tu można nas słuchać
http://facebook.com/niedlasingli - a tu z nami porozmawiać w trakcie audycji
oraz na prowadzoną przeze mnie audycję Lepszy Punkt Słyszenia w radiu Rock Serwis FM w każdy piątek o 22 (powtórki w soboty o 14)
http://rockserwis.fm - tu można mnie słuchać
http://facebook.com/lepszypunktslyszenia - a tu porozmawiać ze mną w trakcie audycji