Freedom Fuel - Happy People [2017]

Freedom Fuel to trio z Helsinek, które w tym roku wydało swój pierwszy album – Happy People. Niech was to jednak nie zmyli. Zespół składa się z muzyków, którzy od lat przewijali się w fińskim rockowym podziemiu, więc absolutnie nie są debiutantami. Także kompozycje zawarte na Happy People w dużej mierze miały czas dojrzeć, bo zespół ogrywał je tak w sali prób jak i na żywo w niektórych przypadkach od ponad dwóch lat. Happy People to zatem podsumowanie pierwszego okresu działalności zespołu, zamknięcie etapu formowania się grupy. I choćby z powodów wymienionych przed momentem zupełnie nie brzmi jak album debiutancki. To krążek muzyków, którzy bardzo dobrze wiedzą, jak chcą brzmieć i – co chyba jeszcze ważniejsze – wiedza też, jak to osiągnąć.

No to jak chcą brzmieć muzycy Freedom Fuel? Można odnieść wrażenie, że panowie bardzo lubią lata 90., bo właśnie w klimatach tamtej dekady utrzymane jest brzmienie tego krążka. Przy czym lata 90. w muzyce rockowej miały wiele odcieni, więc i ten album na pewno nie jest jednowymiarowy. Po raz pierwszy przesłuchałem te nagrania pod koniec września. Potem, w natłoku innych obowiązków i wobec płytowych zaległości, miałem kilka tygodni przerwy. Gdy ponownie sięgnąłem po te nagrania, okazało się, że mimo tylko jednego wcześniejszego odsłuchu, kojarzę całkiem sporo motywów i melodii. Nic dziwnego – kilka numerów z tej płyty od razu wpada w ucho. Na przykład otwierający całość Leave It Behind, który kapitalnie łączy dynamikę i świetny riff rodem z twórczości UFO z przystępną, zostającą w głowie melodią. Od razu też zwracam uwagę na wokal gitarzysty Teemu Holttinena. Trudno go nazwać całkowicie typowym rockowym głosem. Teemu śpiewa jakby nieco od niechcenia, nie angażując przy tym jakichś nadzwyczajnych środków ekspresji i nie wchodząc w żadne wysokie rejestry czy mocne krzyki. A jednak tworzy to razem z muzyką grupy ciekawą całość, dodatkowo kontrastując z tytułem płyty i jednak mocno dynamicznym, skocznym wręcz momentami brzmieniem twórczości Freedom Fuel. Takich chwytliwych, dość prostych, ale brzmiących bardzo przyjemnie kawałków jest tu rzecz jasna więcej. Good Intentions czy First Hand dzięki swoim wpadającym natychmiast w ucho refrenom i dość prostym motywom muzycznym zostają w głowie już przy pierwszym odsłuchu i w zasadzie człowiek już przy drugim czy trzecim zetknięciu się z nimi łapie się na tym, że nie tylko je zna, ale i podśpiewuje sobie fragmenty tekstu.

Te wspomniane numery kojarzą mi się trochę z zespołami pokroju Green Day, co jest o tyle dziwne, że nie przepadam za takim graniem, jakie te grupy prezentują, a tu mi się ono podoba. Jednak jeszcze bardziej podobają mi się utwory nieco cięższe, może mniej chwytliwe, ale bardziej klimatyczne, jak Dirt in the Ground czy I Can’t Come. Tu moje skojarzenia idą bardziej w stronę Stone Temple Pilots, a czasem może i Soundgarden czy Mad Season (pomijając kompletnie inny charakter wokalu). Druga ze wspomnianych kompozycji idzie nawet w kierunku czegoś, co moglibyśmy nazwać mrocznym, brudnym bluesem z naleciałościami stoner-sludge’owymi. Z STP, a może także i Velvet Revolver (zapewne przez powiązania personalne) kojarzy mi się także Let Them Go. Tu niby jest chwytliwie w refrenie, ale przede wszystkim jest dość agresywnie i dynamicznie. Ghost Before Me oferuje z kolei dużo spokojniejszy klimat. Niby zespół nie odbiega daleko od brzmienia reszty płyty, ale całość jest luźniejsza, bardziej stonowana, daje oddech po kilku rozpędzonych, żywych numerach. To samo dotyczy kompozycji MOTPFE, która album wieńczy, choć tu w drugiej części kompozycji na sam koniec albumu zespół rozpędza się solidnie w kilku momentach.

Oczywiście trudno rozpatrywać debiut Freedom Fuel w tych samych kategoriach, co debiuty grup, których muzycy stawiają na scenie dopiero pierwsze kroki. Tu od początku do końca słychać, że to już doświadczona ekipa. Ale nawet zapominając o tym, że to pierwsze wspólne wydawnictwo tych panów, trzeba przyznać, że wyszło naprawdę bardzo dobrze. To nie jest płyta, która przewróci muzyczny świat do góry nogami, ale słucha się jej kapitalnie i – co pewnie najważniejsze – chce się do niej wracać. Freedom Fuel trafiają zatem na olbrzymią listę zespołów, których kolejne kroki zamierzam bacznie obserwować.

1. Leave It Behind (5:12)

2. Dirt in the Ground (4:24)

3. Let Them Go (3:17)

4. Good Intentions (3:51)

5. I Can't Come (7:38)

6. First Hand (4:07)

7. Happy People (4:15)

8. Ghost Before Me (4:09)

9. Gimme a Pill (4:52)

10. MOTPFE (6:00)

--

Zapraszam na prowadzoną przeze mnie audycję Lepszy Punkt Słyszenia w radiu Rock Serwis FM w każdy piątek o 21 (powtórki w niedziele o 14)
http://rockserwis.fm - tu można mnie słuchać
http://facebook.com/lepszypunktslyszenia - a tu porozmawiać ze mną w trakcie audycji

Zapraszam też na współprowadzoną przeze mnie audycję Nie Dla Singli w każdą sobotę o 20

http://zak.lodz.pl - tu można nas słuchać
http://facebook.com/niedlasingli - a tu z nami porozmawiać w trakcie audycji