The Lunar Effect - Calm Before the Calm [2019]

The Lunar Effect to kwartet z Londynu. Okładka ich nowej płyty – pierwszego dużego wydawnictwa, bo do tej pory formacja mogła się pochwalić wydanymi niezależnie EP-kami – powinna zdradzać mniej więcej, w jakich muzycznych rejonach porusza się ten zespół. Choć gdy już włączymy samą płytę, okazuje się, że jednak być może zdradza mniej niż więcej… Co wcale nie jest złą wiadomością, bo efekt finalny jest znacznie ciekawszy, niż się spodziewałem.

Wszelkie opisy dotyczące tej formacji i jej płyty wspominają o stonerze. Nie tylko, ale na pierwszym miejscu. No to nastawiłem się na stoner – na dynamikę, moc, hałas, czad i brud, czasem kosztem melodii i różnorodności. Jak na zespół poruszający się wedle zapowiedzi przede wszystkim w takiej stylistyce, zaczynają zaskakująco bluesowo w Woman, której buja aż miło. Nic dziwnego, że ten numer jako pierwszy zapowiadał nowy album, już pod koniec 2017 roku. I choć w Stare at the Sun jest już ciężej i dynamiczniej – dużo bardziej w stylu, którego spodziewałbym się po zapowiedziach – szybko przekonuję się, że to nie będzie jedna z tych płyt, na których wszystko brzmi tak samo ciężko i intensywnie. To generalnie nie jest płyta stonerowa. Owszem, stoner gdzieś tu się od czasu do czasu przewija w tym wszystkim, ale klimatem, który dominuje na tym albumie, jest mroczny, brudny, przesterowany blues. Call It In to zdecydowanie najdłuższy numer na albumie i także – według mnie – jeden z absolutnie najlepszych. Nie da się ukryć, że panowie polecieli tu w klimaty pierwszych płyt Black Sabbath, które przecież miały w sobie sporo mroku i tajemnicy, ale też właśnie mnóstwo aranżacyjnych smaczków i klimatów brudnego bluesa. Tak właśnie jest w tej kompozycji. Do tego wokal, który kojarzy mi się nieco z Ianem Astburym (może nie tyle sam głos, ile sposób śpiewania). Całość snuje się niezwykle przyjemnie, poszczególne fragmenty mocno kontrastują pod względem natężenia dźwięku i dynamiki – po prostu wszystko gra jak należy.

Muzycznych zaskoczeń ciąg dalszy w Weaver – kolejnym spokojnym, mrocznym bluesie z lekko graveyardowo-doorsowym posmakiem. Również Filterdog nie odchodzi daleko od tego muzycznego pola. Mamy tu ciekawe połączenie niezwykle melodyjnych motywów, które natychmiast wpadają w ucho, z dość szorstką, nieco garażową produkcją. Choć generalnie nie jestem wielkim zwolennikiem garażowego, trochę chropowatego brzmienia w tego typu muzyce, myślę, że sprawdza się to w tym przypadku całkiem nieźle. Deep Blue Sky żre tak fantastycznie w klimatach posępnego, hipnotycznego bluesa, że aż szkoda, że kończy się po niespełna czterech minutach. Na zakończenie płyty zespół serwuje drugą z nieco dłuższych kompozycji – utwór tytułowy. I znowu buja jak diabli, a do tego mamy tu kapitalne solo gitarowe z fantastycznym brzmieniem oraz trochę klawisza i mówionych wstawek w tle, co wnosi pewien powiew świeżości na koniec płyty.

Można oczywiście uznać, że w muzyce londyńskiego kwartetu nie ma niczego oryginalnego. To prawda. Wszystko to już gdzieś słyszeliśmy. Mamy tu i trochę Black Sabbath, i nieco Led Zeppelin czy nawet The Doors albo The Cult. Mamy wreszcie trochę Graveyard i Wolfmother, jeśli chcemy odnieść się do zespołów bardziej współczesnych. Ale to brzmi. Brzmi naprawdę bardzo przyjemnie. Słuchanie tego albumu tak po prostu sprawia mi właśnie przyjemność. Jest klimat, są dobre melodie i ciężkie riffy, ale też przestrzeń w aranżacji. Jest wreszcie bardzo dobry wokal zamiast trudnych do określenia wrzasko-jęków, którymi raczy nas wiele współczesnych zespołów z tej muzycznej działki, skupiając się w całości na instrumentach i olewając w dużej mierze kwestie dobrych wokali. A do tego całość trwa zaledwie 35 minut, nie ma więc mowy o znudzeniu czy wyczekiwaniu końca. The Calm Before the Calm to jak na razie jedna z ciekawszych tegorocznych propozycji z rockowego podziemia.

1. Woman (3:22)

2. Stare at the Sun (3:13)

3. Call It In (7:31)

4. Weaver (3:50)

5. Daughter of Mara (4:16)

6. Filterdog (3:36)

7. Deep Blue Sky (3:37)

8. Calm Before the Calm (5:39)

Nagrań z płyty możecie posłuchać na profilu grupy na Bandcampie.

--

Zapraszam na prowadzone przeze mnie audycje Lepszy Punkt Słyszenia oraz Purple FM w radiu Rock Serwis FM w każdy piątek o 21 i sobotę o 19
http://rockserwis.fm
http://facebook.com/lepszypunktslyszenia - profil audycji

http://facebook.com/groups/rockserwisfm - tu można porozmawiać ze mną oraz z innymi słuchaczami w trakcie audycji