Hashshashin - Badakhshan [2019]

Wbrew pozorom formacja Hashashashin nie pochodzi z Bliskiego Wschodu, a z południowego-wschodu i to niezwykle odległego, bo z Australii. Instrumentalne trio powstało w Sydney i niedawno wypuściło swój drugi krążek (choć pierwszy długością w zasadzie balansuje na granicy między EP-ką, a LP) – album zatytułowany Badakhshan. Jeśli chodzi o pochodzenie formacji to nazwa i tytuł płyty (oraz kompozycji) mogą być mylące, ale już o samej muzyce zawartej na wydawnictwie mówią całkiem sporo, bo jest ono wypełnione klimatami psychodelii z mocno bliskowschodnim posmakiem.

Album zawiera sześć pełnowymiarowych numerów i półtoraminutowe intro, choć w sumie trwa 52 minuty, bo część kompozycji to rzeczy dość mocno rozwinięte. Klimat to słowo-klucz przy omawianiu tej płyty i słychać to w zasadzie od jej pierwszych sekund. Wspomniane już intro – Qom (nazwa sporego miasta w Iranie położonego nad rzeką o tej samej nazwie) – to bardzo subtelne wprowadzenie w brzmienia serwowanego przez zespół i choć Crossing the Panj (Pandż – miasto w Tadżykistanie) to już znacznie dynamiczniejsze, rockowe granie, wyczuwalny od pierwszych sekund klimat Bliskiego Wschodu nie znika praktycznie ani na moment. Ja od samego słuchania mam wrażenie, że piasek wchodzi mi między zęby i wpada do oczu, a skórę pali gorące słońce, choć za oknem w chwili pisania tego tekstu pogoda jakości wątpliwej. Sytuacja uspokaja się nieco w Death in Langar (tym razem tytuł pochodzi od nazwy małej wioski nad rzeką Pandż w prowincji Badakhshan [Badachszan w wersji polskiej] w Afganistanie), które łączy mrok i melancholię, ale bez większego udziału ciężaru. Shrines of the Wakhan (górskie rejony Afganistanu) początkowo utrzymuje nas jeszcze przez moment w klimatach pustynnego mistycyzmu, ale z czasem przybiera na mocy, by pod koniec zapewniać prawdziwy rollecoaster emocji. Sarhadd (ponownie nazwa małej osady w Badachszanie) brzmi niczym soundtrack to tajemniczych rytuałów. The Taklamakan (to z kolei nazwa pustyni w Chinach, między Kirgistanem i Tybetem) rozpoczyna się niezwykle subtelnie, nieśmiało niemal, ale z czasem fantastycznie się rozwija, przybierając na mocy. Ma zresztą na to sporo czasu, bo trwa ponad 12 minut, nic więc dziwnego, że otrzymujemy tu wiele różnych muzycznych odcieni – od subtelności przez hipnotyczny mistycyzm po rockowy mrok. Ostatni utwór na płycie to jedyna kompozycja, której tytuł nie nawiązuje do żadnego miejsca w Azji – Then He Hid Himself in the Refining Fire. Jakiś związek jednak jest – czyż podróże, zwłaszcza w tak mistyczne miejsca, nie są w pewnym sensie oczyszczeniem i hartowaniem ciała i duszy?

Muzyka Hashshashin jest hipnotyzująca, bazuje często na plemiennych rytmach, ale momentami panowie łoją całkiem mocno. Może brzmienie jest nieco bardziej surowe, niż lubię, ale na dłuższą metę mi to nie przeszkadza. Płyta jest inspirowana podróżami po Azji i miejscowymi opowieściami, które w trakcie takich podróży można zasłyszeć, choć przecież my żadnych słów tu nie doświadczymy. Na krążku usłyszymy też sporo instrumentów folkowych przede wszystkim z Azji (choć nie tylko, bo jest także didgeridoo), co w połączeniu z rockowymi fundamentami tworzy fantastyczną mieszankę. Z pewnością muzyka wywołuje w głowie konkretne geograficznie skojarzenia i tworzy obrazu, dając nam malutką namiastkę tego, co zapewne można przeżyć w podróży do wspomnianych w tym tekście miejsc. To z pewnością jedno z najciekawszych dla mnie tegorocznych odkryć (dzięki dla odkrywającego), które każe obserwować dalsze poczynania grupy, bo na tej płycie słychać, że pomysłów muzykom nie brakuje i że potrafią tworzyć fascynujące muzyczne opowieści, nie używając słów. Nie wiem, czy uda mi się kiedyś pojechać w rejony wspominane w tytułach utworów z tej płyty lub choćby w inne okolice Azji środkowej czy zachodniej, ale jeśli tak, wiem już, która płyta zapewni mi muzyczne tło na przynajmniej część takiej podróży.

Muzyki możecie posłuchać na profilu grupy w serwisie Bandcamp.

1. Qom (1:31)

2. Crossing the Panj (7:30)

3. Death in Langar (4:36)

4. Shrines of the Wakhan (8:42)

5. Sarhadd (7:09)

6. The Taklamakan (12:27)

7. Then He Hid Himself in the Refining Fire (10:14)

--

Zapraszam na prowadzoną przeze mnie audycję Lepszy Punkt Słyszenia w radiu Rock Serwis FM w każdy piątek o 21
http://rockserwis.fm
http://facebook.com/lepszypunktslyszenia - profil audycji

http://facebook.com/groups/rockserwisfm - tu można porozmawiać ze mną oraz z innymi słuchaczami w trakcie audycji